ภิรมย์รัก

กุลสตรี! รุจิรดาแอบเบ้ปากด้วยความเบื่อหน่ายปนขุ่นเคือง หากนับว่าการที่เธอยื่นมือออกไปช่วยเหลือน้องสาวของ หม่อมเจ้าอดุลยวิทย์ นั้นไม่เป็นกุลสตรี หญิงสาวก็ยอมรับตามความจริง แต่เมื่อคนที่ชี้ความจริงข้อนี้ให้เธอรู้เป็นพี่ชายของคนที่เธอช่วยเอาไว้ หญิงสาวจึงรู้สึกเหมือนตนกำลังทำคุณบูชาโทษ ต่อแต่นี้ไปก็อย่าได้มาเจอะมาเจอกันอีกเลยเป็นดีที่สุด! หากภาวนาไปไม่พ้นสามวัน คนที่เธอไม่อยากพบเจออีกในชาตินี้ กลับมาเป็นอาจารย์ของเธอเอง คราวนี้คงต้องฟังแลกเชอร์ว่าด้วย “ความเป็นกุลสตรี” เสียจนหูชาแน่ๆ เธอต้องหาทางหนีสถานเดียว! แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร... ยิ่งพยายามหนีให้ไกลจากดวงตาสีดำคู่คมนั้นเท่าไหร่ กลับยิ่งเหมือนอีกฝ่ายจะไล่ตามมาไม่ปล่อยเสียอย่างนั้น!