รัก(ลักยิ้ม)สว่างกลางใจ

“ฉันไม่คิดอะไร” เสียงทุ้มให้ความรู้สึกมั่นคง คนตัวสูงหลุบมองคนตัวเล็กนิ่งๆ เขากับยินดียืนห่างกันหนึ่งศอก คะเนจากสายตายินดีสูงเพียงอกเขาเท่านั้น

“...” ยินดีแหงนคอตั้งบ่ามองใบหน้าขาวตี๋อย่างไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาจะมาบอกกันทำไม

“หรือเธอคิด” เขาโน้มหน้าลงให้หน้าอยู่ระดับเดียวกัน ดวงตาคู่คมในกรอบตาเล็กรีจดจ้องดวงหน้าอ่อนวัยสไตล์ไทยเดิมเพื่อสำรวจพิรุธ

“ปละเปล่า! เปล่าค่ะ” หญิงสาวส่ายหน้าหวือรีบถอยห่างใบหน้าขาวตี๋สว่างเจิดจ้าที่เข้ามาใกล้มาก ความขาวออร่าจากคนหน้าหล่อทำเธอตาพร่าไปชั่วขณะ

“ฮึ” ชายหนุ่มทำเสียงในลำคอพลางกระตุกยิ้มมุมปากให้กับท่าทางเหลอหลาของเธอ เขายืดตัวเต็มความสูงแล้วพยักพเยิดไปทางประตูห้องนอน “ถ้างั้นก็เอาของไปเก็บที่ห้องได้แล้ว ฉันจะไปอาบน้ำ”

“ค่ะ” ยินดีคิดว่าดึงดันไปก็ไร้ประโยชน์จึงตามน้ำไปก่อน