ราตรีนี้มีฝนพรำ (2 เล่มจบ)

ยามที่ ‘หรงซูเฟย’ ตกลงไปในสระบัวเป็นช่วงกลางดึก อีกทั้งยังไม่มีพยานรู้เห็น เวลานี้คนในวังหลังจึงร่ำลือกันว่าหรงซูเฟยเสียสติ ทำอัตวินิบาตกรรมกระโดดลงไปในสระบัวด้วยตนเอง เสี่ยวเป่าเห็นเจ้านายของตนเพิ่งฟื้นขึ้นมา สีหน้าซีดเซียวดูน่าสงสาร จึงไม่กล้าเล่าข่าวลือพวกนี้ออกไป เกรงว่าเขาจะไม่สบายใจจนล้มป่วยไปอีก

เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของข้ารับใช้ตัวน้อยทำให้ลู่เหวินปวดหัวยิ่งกว่าเดิมทว่าเขาไม่มีแก่ใจจะห้ามปรามอะไรแล้ว สถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่แค่การข้ามมิติมาแต่คือการข้ามมิติมาอยู่ในร่างตัวประกอบที่ชะตาชีวิตน่าอนาถ คาดว่าน่าจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในสงครามวังหลัง ถูกผู้อื่นรุมตีจนตายไปรอบหนึ่ง