สายใยสวาทปรารถนารัก

ใช่เธอจริง ๆ! หัวใจชายหนุ่มเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรงในอกซ้ายจนเขาเกือบห้ามมือที่จะยกขึ้นมากุมหน้าอกไม่ได้ ศศิศหายใจเข้าช้า ๆ แล้วผ่อนลมหายใจยาวโดยไม่ละสายตาไปจากผู้หญิงที่นั่งเก้าอี้ทรงสูงอยู่บนเวที
“ใครอยากฟังเพลงไหนขอขึ้นมาได้เลยนะคะ ถ้าอยากให้ปิ๊งทักทายก็จดเบอร์โต๊ะมาให้ด้วยน้า เอาแต่เบอร์โต๊ะ ไม่เอาเบอร์โทรศัพท์นะคะ” เธอขยิบตาอย่างซุกซนแล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทั้งร้าน ศศิศเรียกพนักงานเสิร์ฟมาขอกระดาษเพื่อจดชื่อเพลง เขาแทบไม่ต้องคิดว่าอยากฟังเธอร้องเพลงไหน
‘เพลง ฝันถึงแฟนเก่า จากมิว โต๊ะสิบเจ็ด’
“ฝันถึงแฟนเก่า โอ้โฮ เพลงนี้ปิ๊งยังไม่เคยร้องที่ร้านมาก่อนเลย พี่เปรมเล่นได้ไหมเนี่ย” เธอหันไปถามมือกีตาร์ที่นั่งเยื้องไปทางด้านหลัง พอผู้ชายคนนั้นพยักหน้าเธอก็ก้มลงอ่านกระดาษใบเล็กในมืออีกครั้ง
“จากคุณมิว โต๊ะสิบเจ็ด มิว...” เสียงที่เรียกชื่อเขา วิธีที่เธอเอ่ยชื่อเขา ท่าทางที่สะบัดศีรษะนิด ๆ ก่อนเงยหน้าขึ้น ทุกอย่างช่างคุ้นเคยเหลือเกิน เธอมีสีหน้าตกใจชั่ววินาที ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ ยิ้มกว้างเจิดจ้าในร้านที่มีแสงไฟสลัว เขาพลันรู้สึกว่าหัวใจร่วงลงไปกองอยู่แทบเท้าเธอ