อย่าให้ใจเราเจ็บ

แด่เธอที่อยากอยู่คนเดียว

แต่ไม่อยากโดดเดี่ยว

เหงาเศร้า ผิดหวัง ว่างเปล่า เคว้งคว้าง

ก็นึกๆอยู่หรอกว่าหัวใจหนักอึ้งพิกล

คาดไม่ถึงว่าจะหลุดผัวะทั้งยวงแบบนี้

ก็เคยมีช่วงบาดเจ็บจนแตกสลายบ้าง

แต่นี่ร่วงตุ้บจนตัวเซเลย

เราใช้เวลาในวันนั้นตามปกติ ไม่มีเรื่องพิเศษ

แต่พอเอี้ยวตัว ใจก็ “โบ๋” เสียแล้ว…

ช่วงเวลานั้นช่างมืดมน

เราไม่แม้แต่คิดว่าควรทำอย่างไรต่อ และไม่รู้สึกเจ็บด้วย

เราอยากรู้ว่าหัวใจเริ่มหนักอึ้งตอนไหน

ร้าวราญตอนไหน ทำไมถึงร่วงหล่น

อย่างไรก็ตาม อันดับแรกเราต้องตรวจดูก่อนว่าใจหลุดหล่นมากน้อยเท่าไร

หยิบชิ้นส่วนหัวใจบนพื้นใส่เข้าที่เดิม

ใส่ยาฆ่าเชื้อแล้วพิถีพิถันทายา “รักตัวเอง”

ไม่ให้สภาพบาดแผลเป็นหนักกว่าเดิม

เอาละ ตอนนี้หัวใจกับร่างกายจะติดผสานกันดี

แล้วก็ต้องเย็บหลายเข็มด้วย

ตอนแรกอาจเจ็บจนขบฟันกรอด

แต่เมื่ออดทนไหว หัวใจจะติดสมานตำแหน่งเดิม

มั่นคงเมื่อเวลาผ่านไป คงเหลือเพียงรอยแผลเป็นขนาดใหญ่

ต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่เตือนให้เราจดจำได้ว่าเคยมีบาดแผลใหญ่ขนาดนี้