ตะกร้าว่าง
น้องโบตั๋นขอส่งต่อความน่ารักในเกมการเมืองสุดเข้มข้นมาร่วมลุ้นว่าน้องเทียจะสามารถเป็น “เจ้าตระกูล” ตามที่ตั้งใจได้หรือไม่“เทีย”เฟเรสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ห้ามลืมข้านะ ห้ามเด็ดขาด”เขามองนัยน์ตาสีเขียวคู่นั้นของเทียพลางขอร้องอ้อนวอนอย่างโหยหา“เพราะข้าจะคิดถึงเจ้าทุกวัน”นัยน์ตาของเทียสั่นระริก เหมือนใบไม้ที่ปลิวว่อนเพราะสายลมที่พัดหวิวผ่านเข้ามาใช่แล้ว ตอนนี้แค่นี้ก็พอ เฟเรสยิ้มด้วยความพึงพอใจ“แล้วข้าจะกลับมา”รอข้านะ
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้