เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล เล่ม 4

ฟีเรนเทียยืนพิงกรอบหน้าต่างในห้องของตัวเอง
เหม่อมองท้องฟ้ายามเย็นที่เริ่มมืดสลัว
ในที่สุดดวงดาวบนท้องฟ้าก็เริ่มส่องแสงเผยโฉมออกมาให้เห็น
“ได้เวลาแล้วสินะ”
เธอตระหนักได้ว่าถึงเวลานัดหมายแล้ว จึงสาวเท้าเดินออกไปจากห้อง
“เทีย”
เฟเรสเดินออกมาจากป่าอันแสนมืดมิด
ถึงแม้กำแพงคฤหาสน์ลอมบาร์เดียจะสูงตระหง่าน
ทั้งยังมีกองกำลังอัศวินกับทหารยามคอยเฝ้าอยู่ตลอดเวลาอย่างเข้มงวด
แต่ต่อหน้าเฟเรสที่ก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ในทุกๆด้าน
เหมือนอย่างที่เขาใช้ออร่าได้นั่น เรื่องพวกนั้นก็ไร้ความหมายทั้งสิ้น