ตะกร้าว่าง
“เสียใจด้วยนะ คุณไม่ใช่สเปกผม” ปีศาจร้ายกระซิบเย้ยเบาๆ ปลายจมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มนวลอย่างถือสิทธิ์
“นาย...นายแกล้ง...ฉัน” เสียงแหบโหยผ่านลำคอระหงอย่างยากเย็น
“เหรอ แต่ดูเหมือนคุณจะชอบโดนแกล้งแบบนี้นะ กอดผมแน่นเลยนี่”
“นะ...นาย อี๋” หญิงสาวเข่นเขี้ยว พลางถูริมฝีปากตัวเองอย่างขยะแขยง บ้าไปแล้วขวัญฟ้า อับอายขายหน้าจนอยากจะแทรกดินหนี ดูนั่นสิดู อีตาบ้านั่นกำลังยิ้มเยาะเย้ยหล่อน มันน่านัก...ริ้วโทสะวิ่งขึ้นหน้าจนมองเห็นช้างตัวเท่าปลวก
“โอ๊ะ...เฮ้ย!”
ชายหนุ่มร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆ แม่สาวตัวร้ายเตะหน้าแข้งเขาเข้าอย่างจัง ก่อนจับร่างสูงพลิกตัวจะทุ่มลงพื้นด้วยท่ายูโดที่ถนัด แต่ทว่าด้วยขนาดตัวคู่ต่อสู้ต่างกันมาก จึงกลับกลายเป็นว่าคนทุ่มถูกร่างหนาหนักล้มทับลงมาไม่เป็นท่า
“ว้าย!” ดีที่พื้นเป็นพรมร่างบางจึงไม่บาดเจ็บ แต่ก็ขยับเขยื้อนไม่ได้เพราะถูกตรึงไว้ด้วยร่างสูงใหญ่ บ้าชะมัด มันกลายเป็นแบบนี้ได้ไง ร่างสูงกว่า 180 เซนติเมตรเป็นอย่างต่ำไม่ต่างอะไรกับท่อนซุงหนักๆ ที่ทับร่างอรชรไว้ จะลุกหนีไปไหนก็ไม่ได้
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้