วิวาห์หวานรัก

ไม่รู้เพราะพรหมลิขิตหรืออะไรกันแน่ทำให้เธอต้องตกเป็นเมียของเขาอย่างไม่ตั้งใจ จะเพราะอะไรก็ช่าง แต่เขาเป็นผู้ชายที่ยิ่งอยู่ด้วยแล้วยิ่งน่ารัก จะอะไรก็ช่างที่ทำให้เขาได้เธอมาเคียงข้าง แต่เขาก็ขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้ความพยายามของเขาไม่สูญเปล่า “คุณยายให้เอาข้าวมาให้ลูกหมูขี้งอนน่ะ” กันต์เอ่ยขึ้นหลังจากวางถาดอาหารไว้บนโต๊ะในห้องนอน เขาแอบเห็นหรอกว่าเธอกำลังชะเง้อเหมือนรอใคร แต่พอเขามาก็รีบมุดเข้าใต้ผ้าห่ม นอนป่องเหมือนซาลาเปา “ไม่กิน ไม่หิว คนจะนอนอย่ามายุ่งนะ แล้วเค้าก็ไม่ใช่ลูกหมูขี้งอนด้วย” คนบนเตียงพูดโต้ตอบกลับมาเสียงงอนๆ “ตามใจ” กันต์เดินเลยผ่านไปคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ คนบนเตียงดีดตัวลุกจากเตียงด้วยความรู้สึกงอนมากกว่าเดิม “คนบ้า ทำไมไม่ง้อเราสักนิด ใช่นะสิ ไปเจอผู้หญิงสวยๆ หุ่นดีๆ มา เลยไม่ง้อเรา ไม่สนใจเราเลย ตอนนี้เราอ้วนเป็นหมูใช่ไหมเลยไม่สนใจ” “จะรีบไปไล่ควายที่ไหน” เสียงหาเรื่องตามมาติดๆ พิมพ์นารารีบเดินไม่ยอมหยุด เธออายเกินกว่าจะหันไปพูดคุยกับคนที่เดินตามมาจากทางด้านหลัง “นี่คุณ” “ว้าย! ปล่อยนะ” พิมพ์นาราสะบัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุมเมื่อเขารั้งแขนเธอเอาไว้ หันมามองตาเขียวอย่างเอาเรื่อง “อะไรกัน เมื่อคืนมากกว่านี้อีก” เขายื่นหน้าเข้ามาหาอย่างยียวน “หลีกไปเลยนะ” พิมพ์นาราผลักใบหน้าของอีกฝ่ายออกห่าง “เมื่อคืนพูดว่าไงนะ แรงๆ หน่อยสิคะ โอ๊ย โอ้ว... ฟินจัง” เขาแหย่คนน่ารัก พิมพ์นาราอาจจะแตกต่างจากบัวบูชาตรงที่อวบๆ ไม่ได้หุ่นดีบอบบางเหมือนกัน แต่เขาก็ชอบคนตรงหน้า เธอหน้ากลมแบ๊ว น่ารัก อืม... กันต์ลงความเห็นว่าเขาชอบผู้หญิงน่ารัก โดยเฉพาะคนตรงหน้า นิยายชุด 1. พันธนาการแสนหวาน 2. วิวาห์หวานรัก