ตะกร้าว่าง
“เราอย่าปฏิเสธความในใจกันอีกเลยนะคะ ถ้าคุณคิดถึงแม่ละก็…ใช้หนูเป็นที่ปลดปล่อยหรือระบายก็ได้”
ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมมือสองข้างไม่ยอมห่างหายไปจากเป้านูนเด่นกรีดนิ้วลูบคลำไปมากระทั่งของแข็งขึงข้างในผงาดสู้มือ
เพียงเท่านั้นย่อมเปรียบเสมือนหลักฐานชั้นดีในการใช้ยืนยันคำพูดของตัวเอง
“หนูเหมือนกับแม่ใช่ไหมล่ะคะ ยิ่งโตยิ่งเหมือนเพราะอย่างนั้นบางครั้งคุณเลยเผลอคิดลึกกับหนู”
เขาส่ายหน้า “ลุงไม่เคย…”
“แล้วนี่อะไร” ฉันคว้าหมับตรงเป้ากางเกงเต็มแรงทำร่างสูงสะดุ้งเกรงว่าความเสียวแปลบเพราะการรุกรานฉับพลันคงทำให้เลือดในกายผู้ชายดิ้นพล่าน
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้