ตะกร้าว่าง
ฉันเกิดมาพร้อมกับเงื่อนไขที่ทำให้ได้พบกับเขาคนนั้น กาย ผู้ชายที่ทั้งหยิ่งยโส โอหัง และถือดีอย่างถึงที่สุดเราต่างเกลียดกัน ขว้างปาถ้อยคำใส่กัน และเราก็รักกัน...ขณะที่ฉันเป็นดอกไม้น่ารังเกียจเขากลับรักฉันขณะที่ฉันสูญเสียความเป็นคนเขากลับอยู่ตรงนี้กับฉันเป็นความดีความงามที่ไม่น่าผุดเข้ามาในชีวิตฉันได้เลย“ฉันรักเธอ”เขาบอกฉันแบบนั้น
“เธอนี่มันจริงๆ”
“....”
“เกิดมาทำไมวะ ดีแต่สร้างความวุ่นวายให้คนอื่นเขาไปทั่ว น้ำหน้าอย่างเธอ มีคนรักมั้ย หรือเพราะไม่มี ถึงต้องมาเรียกร้องความสนใจแบบนี้”
“...”
“ดีแต่แต่งตัวสวยยั่วยวนคนอื่นไปวันๆ ไม่แปลกใจเลยที่พวกผู้หญิงพวกนั้นเกลียดเธอ รวมทั้งฉันด้วย เธอมันน่ารังเกียจจริงๆ ไม่สมควรได้รับความรักจากใครทั้งนั้น”
ผลัก!
ร่างสูงผลักฉันใส่กำแพงอีกครั้ง คราวนี้ความเจ็บตรงกระดูกสันหลังรวดร้าวเพิ่มขึ้นทวีคูณ ฉันได้แต่สะกดกลั้นความเจ็บปวดไว้ กำรอบข้อมือที่โดนสะบัดออกแน่น ก่อนค่อยๆเงยหน้าสบตาคนตรงหน้าที่มองกันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเดินจากไป เหลือเพียงแผ่นหลังให้เห็นจากตรงนี้อย่างไม่ไยดี
ใช่ เขาอาจพูดถูก ฉันมันน่ารังเกียจจริงๆนั่นแหละ
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้