Lover วอนเธอ[กลับ]มารัก

"ฉันชอบคุณ^^ ก็เลยอยากจีบคุณค่ะ" อ้าว นังเทียร์
เคเดนชะงักไปเล็กน้อยกับคำตอบของฉัน มือที่ล้วงกระเป๋าอยู่ทั้งสองข้างปล่อยออกก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวฉันอย่างรวดเร็ว
"คิดจะเล่นตลกอะไรอีก!"
เสียงตะคอกของเขาเล่นเอาฉันถึงกับสะดุ้ง ขะ...เขาโมโหอะไร เป็นไบโพลาร์หรือเปล่า
"โมโหอะไรของคุณเนี้ย"
"โมโหที่คุณคิดอยากจะไปก็ไป อยากจะมาก็มา! ผมไม่ใช่ไอหน้าโง่ในวันนั้นที่ให้คุณปั่นหัวเล่นอีกแล้วนะ!"
ขะ...เขา จำฉันได้
จริงๆ แล้วเขาจำฉันได้แต่เพียงแค่แกล้งทำเป็นจำไม่ได้เพราะโกรธเรื่องของวันนั้น
ตอนนี้ความรู้สึกของฉันมันผสมปนเปกันไปหมด ดีใจที่เขายังจำเรื่องของเราได้แต่ก็เสียใจที่วันนั้นฉันไม่ได้ทำตามที่เราสัญญากันไว้
"เรื่องวันนั้นคือฉัน..."
"อธิบายตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ มันไม่จำเป็นสำหรับผมแล้ว"
เขาพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไร้ความรู้สึกแต่เล่นเอาหัวใจของฉันชาวาบไปทั้งดวง
หึ! ใครมันจะไปรอคำตอบตั้งสิบปี
แต่แกตั้งใจมาแล้วนี่ว่าจะสู้! นี่แค่วันแรกเองใครจะไปถอยง่ายๆ กันยะ
"ฉันไม่สนเรื่องในอดีตก็ได้เพราะยังไงฉันก็ตั้งใจจะมาจีบคุณใหม่"
เคเดนกำลังจะเดินออกไปหันกลับมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง ถึงแม้จะใจสั่นแต่ฉันก็สู้นะเว้ย
"อย่ามายุ่งกับผม"
"ฉันไม่ยอมแพ้หรอก"
แววตาดุดันแปรเปลี่ยนเป็นความเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที เขาก้าวขากลับมาหาฉันอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ฉันก็เชิดหน้าสู้ไม่ถอยหลังหนีเขาไปเลยสักก้าว
"ถ้าไม่กลัวตาย ก็ลองดู"
"กลัวว่าคุณจะหลงรักฉันจนหัวใจวายตายมากกว่าค่ะ^^"