ทดลองอ่าน
เธอ เฟย์ลดา นักธุรกิจสาวพราวเสน่ห์ เจ้าของเหมืองแร่ทองคำ ทายาทคนเดียวของตระกูลคิลล์
“ทำไมลูกจะต้องไป เพราะคนที่ลูกคิดว่าเขาเป็นน้องก็อยู่ทางโน้น แม่คิดว่าเขาคงจะมีความสามารถพอ ที่จะจัดการเรื่องนี้ได้”บุตรา มองดูลูกสาวสั่งให้เด็กรับใช้หิ้วกระเป๋าเดินทาง ไปเก็บไว้ที่รถคันใหญ่ “เฟย์ต้องไปค่ะคุณแม่ อามีนเขายังน้อยประสบการณ์นัก น้องยังไม่รู้เท่าทัน เล่ห์เหลี่ยมของคนพวกนั้น เรื่องนี้ลูกต้องลงมือจัดการด้วยตัวของลูกเอง” “พวกมัน จะได้รู้ ว่าการที่คิดทรยศ หักหลังบริษัทของเรา โทษของมันจะเป็นเช่นไร” เฟย์ลดาเจ้าของความสูงร้อยเจ็ดสิบหกเซนติเมตร ผู้มีดวงตากลมโตภายใต้ใบหน้าเรียวยาว มีสีหน้าที่แสดงออกถึงความโกรธ “ถ้าอย่างนั้นแม่ก็ไม่ห้ามลูกแล้วล่ะ ในเมื่อลูกตัดสินใจ ที่จะไปเช่นนี้”
ดารนา ราชวินิกุลแอร์โฮสเตสสาวสวย ลูกสาวคนเดียวของ รณภพ ราชวินิกุล ผู้ที่สร้างความแค้นให้กับเฟย์ลดา
“สวัสดี รณภพ ดูท่าทางของคุณ กำลังจะพากันเดินทางไปที่ไหนกัน” เสียงหวาน เอ่ยปากทักทาย “คะ คุณเฟย์” รณภพ ตกใจ ร้องออกมา พร้อมกับดวงตาที่เบิกโพลง “นี่คุณดีใจมาก จนปากสั่นเลยหรือ ที่เห็นฉันมาเยือนถึงบ้าน”เฟย์ลดา มีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก “สะ...สะ สวัสดีครับ เอ่อ คือว่าผมกำลังจะพาครอบครัวไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดน่ะครับ ละแล้วนี่ คะคุณเฟย์ เดินทางมาถึงเมื่อไหร่ครับ”รณภพ ลนลานพูดออกมาเหมือนกับคนติดอ่าง ทำอะไรไม่ถูก “มันไม่สำคัญหรอก ว่าฉันจะมาถึงเมืองไทย ตอนไหน” เฟย์ลดา เดินเข้ามาหาอย่างสุขุม “นี่ฉัน อุตส่าห์มาเยี่ยมคุณถึงบ้าน ใจคอไม่คิดที่จะเอ่ยปากชวนให้เข้าไปนั่งเล่นชื่นชมความงามบ้านของคุณสักหน่อยหรือ”เฟย์ลดา กวาดสายตาคู่คม มองไปรอบๆ บริเวณบ้าน อย่างสนใจ “เอ่อ... คือว่า ตอนนี้ผมไม่สะดวกที่จะต้อนรับคุณเฟย์อย่างสมเกียรติน่ะครับ เอาไว้ผมกลับมา แล้วผมจะรีบไปพบคุณเฟย์ที่บริษัท คุณเฟย์คงจะไม่รีบกลับออสเตรเลียใช่ไหมครับ” “เวลาของฉันมีค่าทุกวินาทีรณภพ และก็จะไม่มานั่งรอให้คุณไปพบ อีกอย่างคุณคงจะรู้ถึงสาเหตุที่ฉันต้องเดินทางมาเมืองไทยในครั้งนี้”เฟย์ลดา เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของรณภพ ที่ยืนตัวสั่น “คุณเฟย์ กำลังพูดถึงเรื่องอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ” รณภพ พยายามทำเป็นไม่รู้ในเรื่องที่เจ้านายสาวกำลังพูดถึง“ฟาล์วมาลี จัดการทุกอย่างให้เข้าที่ รวมทั้งสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง ที่เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้” เสียงหวานทรงอำนาจ หันไปสั่งลูกน้อง “ส่วนคุณรณภพ คุณควรที่จะไปอธิบายเรื่องทั้งหมด ที่มันเกิดขึ้นให้ฉันฟัง มากกว่าที่ฉันได้ฟังจากอามีนฝ่ายเดียว”เฟย์ลดาหันมาพยักหน้าให้ลูกคนอีกคน ส่วนใครบางคน ที่นั่งรอบิดาอยู่ในรถ ทันทีที่เธอเห็นชายแปลกหน้า สองคนกำลังรวบแขนทั้งสองข้างของบิดา อย่างถือวิสาสะ ด้วยความเป็นห่วง จึงได้ตัดสินใจ เปิดประตู วิ่งลงมาจากรถด้วยความร้อนรน ท่ามกลางเสียงห้ามปรามของมารดา
“หยุดนะ! พวกคุณกล้าดียังไง ที่มาทำแบบนี้กับคุณพ่อของฉัน ปล่อยท่านเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้ปล่อย”ดารนาตะเบ็ง เสียงเล็กหวานใส่ชายแปลกหน้าพวกนั้น “ดารนา ลูกลงมาทำไม พ่อสั่งแล้วใช่ไหมว่าให้นั่งรอพ่ออยู่ในรถ ไม่มีอะไรหรอกลูก พอดีมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ลูกรีบกลับไปนั่งรอพ่ออยู่ในรถเถอะ เดี๋ยวพ่อตามไป”รณภพ หันมาสั่ง “แต่”ดารนาทำท่าจะพูดอะไรออกมา แต่เสียงที่หวานแต่ทรงอำนาจ ก็ได้ดังขึ้นมาเสียก่อน “ลูกสาวของคุณหรือ รณภพ ฮือ! หน้าตา ก็ไม่เลวเลยนะ สวย สวยมาก ”เฟย์ลดา ก้าวเท้าสุขุม เดินตรงมาทางหญิงสาว ดารนา ยืนตะลึงชั่วขณะ และรู้สึกประหม่ากับสายตาคู่คมสวย ที่กวาดมองทั่วเรือนร่างของเธอ “แต่ฉันคิดว่า คุณคงจะไม่สั่งสอน ให้ลูกสาวมีนิสัยเหมือนคุณหรอกนะรณภพ”เจ้าของสายตาคู่คม พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแคลน “หยุดนะ! คุณไม่มีสิทธิ มาวิพากษ์วิจารณ์คุณพ่อกับฉันแบบนี้”ดารนาตอบโต้ด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความไม่พอใจ ในคำพูดดูหมิ่นนี้ คนถูกด่า หัวเราะเล็กน้อยกับอารมณ์โกรธของหญิงสาว รณภพเริ่มที่จะเดาออกกับสายตา ที่เจ้านายสาว จ้องมองลูกสาวสุดที่รักของเขาอยู่ “ดารนา รีบกลับไปนั่งรอพ่ออยู่ที่รถเถอะ” สายตาที่บ่งบอกถึงความห่วงใยก็ได้ถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมกับคำพูดนี้ เฟย์ลดา เดินเข้าไปลูบแก้มนวลของหญิงสาวเล่น พร้อมกับสายตาที่กรุ่มกริ่ม ท่ามกลางความตกตะลึงของรณภพและดารนา ที่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้ากระทำการเช่นนี้ “เอ ฉันชักจะสนใจ ลูกสาวของคุณเข้าแล้วล่ะสิรณภพ” “อย่านะ คุณเฟย์ คุณอย่าทำอะไรลูกสาวผมนะ คุณต้องการให้ผมทำอะไร ให้ผมไปไหน ผมยอมคุณแล้ว ไปสิ คุณรีบพาผมไป แต่ขออย่างเดียว คุณเฟย์อย่าทำร้ายลูกกับเมียของผมก็พอ” คนถูกอ้อนวอน หันขวับมองมายังรณภพด้วยสายตาที่แข็งกร้าว “ยังมีหน้า มาขอร้องอีกหรือ คุณทำชั่วอะไรไว้ โทษของมันจะเป็นเช่นไร ยังไม่สำนึกอีก” “ก็ได้ ตอนนี้ฉันรับปาก เรื่องความปลอดภัยของคนในครอบครัว แต่ถ้าคุณยังคิดที่จะเล่นตุกติกกับฉัน ชีวิตของคุณลูกและก็เมีย ฉันจะจับแขวนด้วยเส้นด้ายเส้นเล็กและก็บาง พร้อมที่จะถูกกระชากให้ขาดได้ทุกเวลา คุณจำเอาไว้”เฟย์ลดา หันไปสั่งให้ฟาล์วมาลี พาตัวรณภพไปยังรถ โดยที่ มีร่างเพรียวทำท่าจะวิ่งตาม “คุณพ่อ คุณพ่ออย่ายอมไปกับพวกเขานะคะ”ดารนาร้องตามแผ่นหลังของผู้เป็นบิดา ข้อมือเรียวเล็ก ถูกมือใหญ่กว่า คว้าเอาไว้ พร้อมกับกระชากร่างเพรียวให้มาอยู่ในอ้อมแขน “ปล่อย ปล่อยฉันนะ”ดารนาสะบัดตัวให้ออกมาจากอ้อมแขนของคนตัวสูง “อยู่เฉยๆสิจ๊ะ คนสวย”เฟย์ลดา ก้มใบหน้าต่ำ ลงมากระซิบที่ข้างหู
“ฉันว่า เธอกลับเข้าไปอยู่ในบ้านกับแม่ของเธอจะดีกว่านะ เอาไว้เมื่อฉันคุยธุระกับพ่อของเธอเสร็จแล้ว ฉันจะกลับมาใช้บริการ” ริมฝีปากที่หยักได้รูป อาศัยจังหวะที่หญิงสาวอ้าปากทำท่าจะพูด ได้ตวัดบรรจงประกบลงบนริมฝีปากนุ่มด้วยความรวดเร็ว ดารนาที่มีดวงตาเบิกโพลง ได้พยายามดิ้นเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นออกมาจากการกระทำอันแสนอุกอาจ เธอทั้งทุบทั้งตี แต่ก็ไม่เป็นผล เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนเจ้าของริมฝีปากหยักรู้สึกพอใจ จึงได้ถอดถอนออกมาอย่างอ้อยอิ่ง “เอ้า ปล่อยก็ได้”เฟย์ลดา ผลักร่างเพรียวให้ออกจากอ้อมแขนของตัวเองอย่างเสียดาย “เผียะ” ฝ่ามือเล็กขาว ก็ได้ตวัดลงบนแก้มของคนตรงหน้าอย่างแรง “คุณมันชั่ว คุณมันเลว น่ารังเกลียด เท่าที่ฉันเคยเจอ”เสียงหวานเล็กตะโกนใส่หน้า น้ำตาคลอ “อ้อเหรอ คงจะจริง เพราะเท่าที่ฉันได้พิสูจน์ บอกได้เลยว่าฉันคือจูบแรกของเธอ”แทนที่จะโกรธ แต่กลับเอียงหน้ามองหญิงสาวพูดจายั่วยุอารมณ์แถมยิ้มแบบคนได้รับชัยชนะ
และหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น
“จืดชืด ไร้รสชาติ”เฟย์ลดา รู้ถึงความอ่อนหัดของหญิงสาว ว่าเธอยังไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน เมื่อเป็นอิสระ ดารนารีบ ถอยห่างออกมา และยกฝ่ามือขึ้นมา หมายที่จะฟาดมันลงบนใบหน้าเรียวยาว “อย่าแม้แต่จะคิดนะ ฉันไม่ใช่คนในโลกนิยาย ที่จะเล่นบทตบจูบ ฉันมันถนัดบททารุณมากกว่า จำเอาไว้”ดารนารีบลดมือเรียวเล็กลง เม้มปากแน่น “หรือว่าเธอติดใจในรสจูบของฉัน จะขออีกสักรอบ”เฟย์ลดา ทำหน้ายั่วอารมณ์ พร้อมกับจับมือเรียวทั้งสองข้างนั้นเอาไว้ ในเมื่อข้างบนไม่ได้ผล หัวเข่าข้างขวาของเธอก็ได้กระทุ้งเข้าเต็มหน้าท้องของคนตัวสูงกว่า โดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้คิด ว่าเธอจะกล้าถึงเพียงนี้ “โอ๊ย” เฟย์ลดา รีบปล่อยมือ แล้วหันมากุมหน้าท้องของตัวเองแทน พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งด้วยความเจ็บ “นี่เธอ โอ๊ย”เฟย์ลดา มีสีหน้าอันบ่งบอกถึงความเจ็บปวด พูดลอดไรฟันออกมาด้วยความโกรธ “สมน้ำหน้า นี่คือของขวัญชิ้นงาม ที่ฉันตั้งใจมอบให้คนทุเรศๆอย่างคุณ จำเอาไว้”ดารนา ยืนเท้าสะเอว มองดูการกระทำของตัวเอง ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไป “จะหนีไปไหน กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”เฟย์ลดา นั่งเรียกตามหลัง แต่ก็หาได้กลับมาไม่ “ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ”คนเจ็บจนจุกเสียจนลุกไม่ขึ้น นั่งพูดด้วยความหาทางเอาคืน เกิดมาจนถึงป่านนี้ อายุของเธอก็ย่างเข้าสามสิบกว่าปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่มาเสียทีให้กับผู้หญิงตัวเล็ก แต่ใจกล้าคนนี้…ยัยตัวแสบ!
*******************************************************
เฟย์ลดา ทอดสายตามองหญิงสาว ที่นั่งอยู่ตรงหน้าในเวลานี้นั้น ช่างเป็นคนที่สวย ดูมีเสน่ห์ ด้วยดวงตาที่กลมโต ภายใต้ขนตาที่แพรงอน จมูกที่โด่งรั้นขึ้นเล็กน้อย ผิวพรรณที่ขาวนวล ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย “ดารนา ทำไมเธอจะต้องมาเป็นลูกของคนที่ สร้างปัญหาให้กับฉันด้วยนะ”เฟย์ลดา เอามือลูบที่ผมนุ่มสลวย อย่างอ่อนโยน พร้อมความรู้สึกแปลกใหม่ ที่มันบังเกิดขึ้นมา อยู่ภายในใจในเวลานี้
