วัยเยาว์เป็นเหมือนความฝันที่หอมหวานในชั่วพริบตา วันเกิดปีที่ยี่สิบเวียนมาพบ ครั้งแรกของทุกอย่างกำลังเริ่มต้นขึ้น นั่นรวมไปถึง ความรักครั้งแรก ของน่านฟ้าเช่นกัน
"เก่งมากเด็กดี น่านฟ้าเก่งมากเลยรู้ไหม"
"ไม่จริงหรอกครับ น่านไม่เก่งเลย"
"ทำไม่จะไม่เก่งล่ะ"
"..."
"แค่กล้าที่จะเสียใจและซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง แค่นี้ก็เป็นคนเก่งที่สุดในโลกแล้ว"
และ อคิราห์ เพื่อนสนิทของอาศิลาที่พบกันโดยบังเอิญวันนั้น ก็ทำให้เขารู้จักกับอาการผีเสื้อบินในท้องนับล้านตัวเป็นครั้งแรก
เพียงแต่การตกหลุมรักในวัยยี่สิบปีนั้นไม่ง่ายเลย
ความรักที่เพิ่งจะเดินเข้ามาทักทายให้รู้จัก ยังไม่ทันได้โอบกอดมันไว้ ก็โบยบินหายไปจากสายตาคู่นี้ไกลแสนไกลเสียแล้ว
_
การขึ้นบันไดสู่การเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้แย่เท่าไรนัก วันเกิดปีที่ยี่สิบสามเวียนมาพบ น่านฟ้าแบกความหวังของทุกคนไว้บนบ่า หัวใจดวงเดิมแต่หนักอึ้งจนเหนื่อยล้า
จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งสั่นคลอนความรู้สึกนั้นด้วยรอยยิ้มเดียว
"ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีไหมครับคนเก่ง"
"อาคิน"
มันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว
ตั้งแต่วันนั้นจวบจนถึงตอนนี้ก็เกือบสามปี แต่ทว่าหัวใจของน่านฟ้าดวงนี้ยังคงตกหลุมรักอคิราห์เหมือนเสี้ยววินาทีแรกที่ได้พบกันไม่เปลี่ยนแปลง
เพียงแต่อาคินก็จากกันไปอีกครั้ง
วันเกิดปีที่ยี่สิบห้าเวียนมาพบ น่านฟ้าก็ได้คำตอบแล้วว่าการเป็นผู้ใหญ่นั้นยากแค่ไหน โดยเฉพาะใครคนหนึ่งที่ตอนนี้กลับมาแล้ว และใกล้ชิดกันเกินกว่าน่านฟ้าจะหักห้ามใจได้
อาคินไม่จากไปแล้ว นั่นเป็นเรื่องที่ดี
แต่อาคินไม่ได้ชอบเขา นั่นจึงเป็นเรื่องที่แย่เช่นกัน
"อาคินรู้สึกอึดอัดมากเลยใช่ไหมครับ"
"ครับ อาอึดอัดจริง ๆ"
ผลของการล้ำเส้นเป็นแบบนี้นี่เอง เพราะเผลอปล่อยใจจนไปจูบอาคินเข้า โลกทั้งใบที่น่านฟ้าพยายามยื้อเอาไว้ก็หลุดลอยไปในทันที
เขาทำผิดพลาดไปแล้ว
และผิดพลาดเกินกว่าจะให้อภัยได้จริง ๆ
